هر آنچه در مورد یک تصادف دوچرخه باید بدانیم
در مورد تصادف
تصادف
با یک اتومبیل یکی از بزرگترین ترس های اغلب افرادی است که دوچرخه دارند.
در حقیقت ترس از تصادف با یک اتومبیل بزرگترین مانع برای دوچرخه سواری
بسیاری از افراد می باشد. خیلی از مردم می خواهند دوچرخه سواری کنند، اما
بدلیل زیرساخت های ناکافی یا ناموجود، احساس امنیت نمی کنند.
اگرچه
یک تصادف با اتومبیل بزرگترین خطری است که دوچرخه سواران با آن مواجه
هستند، اما خبرهایی هم هست که کمی به شما قوت قلب می دهد: در حقیقت، این یک
اتفاق نسبتاً غیرمعمول است. بیشتر تصادفات دوچرخه در حقیقت تصادفات
انفرادی هستند که به دلیل یک قصور فرد یا سایر خطرات جاده و مسیرهای خاکی
اتفاق می افتند. به علاوه، در اغلب تصادفات چه مربوط به خطرات جاده باشد یا
یک اتومبیل سبب آن شود، دوچرخه سوار یک بچه است. بطور خلاصه، تصادفات میان
دوچرخه سواران بالغ و اتومبیل ها نسبتاً بندرت اتفاق می افتند.
با
اینحال، گهگاه یک دوچرخه سوار و یک اتومبیل با هم برخورد می کنند. صرفنظر
از اینکه یک تصادف دوچرخه از نوع انفرادی یا شامل برخورد با یک وسیله نقلیه
باشد، همواره در نتیجه غفلت یکی از طرفین روی می دهد. چه غفلت از سوی
راننده باشد یا از سوی دوچرخه سوار، هر دو و یا حتی شهرداری، باید نسبت به
شرایط جاده یا مسیر پاسخگو باشند زیرا همواره یک شخص در تصادف مقصر می
باشد.
در زمان تصادف دوچرخه با ماشین چه کار باید کنیم
همیشه
تا رسیدن پلیس به صحنه تصادف صبر کنید تا گزارش رسمی تصادف تهیه گردد.
برخی دوچرخه سواران تا چندین ساعت بعد از تصادف متوجه جراحات نمی شوند.
جراحات کوچک ظاهری ممکن است به زخم های جدی و دائمی تبدیل شوند و آن زمان
برای پیدا کردن راننده خاطی خیلی دیر باشد.
شما
نباید سعی کنید که با راننده خاطی وارد بحث شوید. راننده ممکن است به شما
اطلاعات درستی از هویت خود، بیمه یا مالکیت خودرو ندهد. بسیاری از راننده
ها که سبب بروز تصادف شده اند در ابتدا بسرعت شروع به عذرخواهی می کنند و
خطای خود را می پذیرند، اما بعد، در هنگام رسیدگی به تصادف و شناسایی مقصر،
خود را مقصر نداشته و شروع به انکار می کنند. آنها حتی ممکن است حضور خود
در صحنه تصادف را نیز انکار کنند!
اگر
گزارش صحنه تصادف توسط پلیس نوشته شده است، اطمینان حاصل کنید که به درستی
نوشته شده باشد. گزارش تصادف شامل اظهارات راننده و اطلاعات سایر مدارک وی
خواهد بود. افسر راهنمایی ممکن است تصمیم به جریمه راننده بگیرد، و این
مدرک خوبی برای ارائه به سازمان های بیمه گذار می باشد. گزارش تصادف همچنین
شامل اظهارات دوچرخه سوار نیز می باشد. متأسفانه برخی افسرهای راهنمایی
پیش از کامل نمودن گزارش خود به اظهارات دوچرخه سوار توجهی نمی کنند. در
این موارد، افسر راهنمایی ممکن است تصمیم بگیرد که دوچرخه سوار را مقصر
تشخیص دهد، بدون اینکه حتی به صحبت های اون گوش کرده باشد. اگر برای شما
این امکان وجود دارد که در صحنه تصادف بمانید، حتماً تمام اظهارات خود را
به افسر راهنمایی بگویید.
علاوه
بر اینها، چه گزارش تصادف نوشته شده باشد یا نه، حتماً نام راننده و
اطلاعات تماس او را دریافت کنید،همینطور نام و اطلاعات شاهدین صحنه تصادف
را نیز بدقت یادداشت نمایید. اگر شما به لحاظ فیزیکی قادر به انجام این کار
نیستید، از یکی از شاهدین بخواهید تا این کار را برای شما انجام دهد.
صحنه
تصادف باید برای کسب اطلاعات در مورد چکونگی روی دادن تصادف، بازجویی شود.
بازجویی باید شامل اندازه گیری طول خط ترمز، عکسبرداری از صحنه تصادف،
صحبت نمودن با شاهدین حاضر در صحنه ، محاسبه و کشیدن کروکی صحنه تصادف
باشد.
برای زخم هایتان به دنبال درمان پزشکی باشید. این موضوع به اثبات رسیده است که هنگامی که شما واقعاً مجروح هستید، هر گونه مدارک پزشکی به ثبت رسیده به شما کمک خواهد نمود تا پی به وسعت زخم هایتان ببرید. به محض اینکه بعد از تصادف امکان عکس گرفتن برایتان مهیا شد، چندین عکس از زوایای مختلف و تحت شرایط متفاوت نوری از زخمهایتان بگیرید و یک ژورنال (تاریخچه زخم) از آسیب های فیزیکی تان که بعد از تصادف فوراً نمایان می شوند، تهیه کنید و آن را روزانه چند بار بروز نمایید (چندین عکس در هر روز بگیرید).
از دوچرخه تان یا سایر لوازم آسیب دیده تان بعد از تصادف استفاده نکنید. از تمامی تجهیزات و لوازم آسیب دیده تان نیز عکس بگیرید.
منبع..دنیای دوچرخه سواری من